Τα χρυσά κοσμήματα με διάτρητο διάκοσμο αποτελούν μια ξεχωριστή ομάδα στη χρυσοχοΐα και η παραγωγή στα παράλια της Μεσογείου καλύπτει την περίοδο από τον 3ο έως τον 7ο αιώνα μ.Χ.. Η πρωτοτυπία τους οφείλεται στην τεχνική της επεξεργασίας και στην αισθητική εντύπωση που δημιουργούν. Το σχέδιο του διακόσμου αποτυπώνεται σε έλασμα χρυσού και στη συνέχεια αφαιρείται το βάθος, με τρόπο ώστε, όταν τα διακοσμητικά θέματα είναι λεπτά, η επιφάνεια του κοσμήματος να σχηματίζει ένα δαντελωτό πλέγμα. Όταν τα θέματα έχουν μεγαλύτερη υπόσταση είναι περίτμητα αφήνοντας διάτρητες τις γύρω επιφάνειες. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι που συμβάλλουν στην επίτευξη του ίδιου αισθητικού αποτελέσματος, (. . .). Η χρονική διάρκεια της παραγωγής των διάτρητων κοσμημάτων, ο σχετικά περιορισμένος τους αριθμός, η εξέλιξη και η διάδοσή τους, τα θέματα του διακόσμου και κυρίως η αισθητική τους αξία προσδιορίζουν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που παρουσιάζει ο τομέας αυτός της χρυσοχοΐας για την ιστορία της τέχνης γενικότερα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]