«Λάπις Λάζουλι τα μάτια της, χορεύει ανάμεσα στις μαρμάρινες κολώνες, μισοκαλυμμένη, μισοορατή. Οι κρίκοι της αλυσίδας που κοσμεί τους γοφούς της χοροπηδούν στο ρυθμό των αλμάτων της, τα στήθη της αντιδρούν στις στροφές και δονούνται. Τα νύχια των χεριών της άβαφα. Τα μαλλιά της σγουρά. Μια ευρασιατική παγίδα της Αφροδίτης». Δώδεκα γραμμάρια ευτυχίας, δώδεκα διηγήματα απόγνωσης και ελπίδας, δώδεκα ιστορίες συνυφασμένες σ` ένα πανόραμα της Δύσης και της Ανατολής από έναν βαθύ γνώστη και των δύο αυτών πολιτισμών. Οι συντετριμμένοι ήρωές του επιβιώνουν στη σύγχρονη δυτική πραγματικότητα, από την οποία θέλουν να δραπετεύσουν με κάθε τρόπο. Ο δρόμος όμως της επιστροφής στον κόσμο της πατρογονικής πίστης, των τελετουργιών και των μνημείων παραμένει κλειστός. Ο αναγνώστης νιώθει τη νοσταλγία που τους ωθεί και τον πόνο που τους βασανίζει. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]