Σε έναν κόσμο που αποκτά ολοένα και περισσότερο χαρακτηριστικά αμοιβαίων εξαρτήσεων, το ενδιαφέρον και ο προβληματισμός γύρω από θέματα όπως η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η βία, η φτώχεια και η ανισότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η μετανάστευση, η μισαλλοδοξία και η ξενοφοβία δεν αφορούν μια χώρα, μια κοινότητα ή μια συγκεκριμένη εδαφική περιοχή, αλλά απαιτούν συλλογική ευθύνη και συλλογική αντιμετώπιση. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, εκτός από ηθικοφιλοσοφικά ζητήματα που αφορούν την ομοιογένεια και την ετερογένεια, την ταυτότητα και την ετερότητα, το τοπικό και το παγκόσμιο, οι επιμέρους κοινωνίες έχουν να αντιμετωπίσουν άμεσα πρακτικά προβλήματα που σχετίζονται με τη διαμόρφωση νέων αντιλήψεων και νοοτροπιών και με κάθε είδος μάθησης. Η παγκόσμια εκπαίδευση θέτει το πλαίσιο του κοινού προσανατολισμού στην πεποίθηση ότι η σχέση μεταξύ τοπικού και παγκόσμιου δεν είναι συγκρουσιακή, αλλά μια σχέση με νόημα κοινότητας για όλους τους ανθρώπους, στην οποία βασίζεται, εξασφαλίζοντας την καλλιέργεια κοινών οραμάτων για έναν καλύτερο κόσμο. Η παγκόσμια αναπτυξιακή εκπαίδευση αποτελεί μια ολοκληρωμένη πρόταση σχεδιασμών και δράσεων που στοχεύουν στην ανάπτυξη υποστηρικτικών δομών τόσο για τη σφαιρική και πολύπλευρη πρόσκτηση γνώσεων σε έναν κόσμο αλληλεξαρτήσεων όσο και για την κατανόηση των οικουμενικών και πανανθρώπινων αξιών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]