[...] Το σχολείο του μέλλοντος οφείλει, θαρραλέα, να τολμήσει τις αναγκαίες υπερβάσεις από τυποποιημένα προγράμματα και παγιωμένα σχήματα και δομές, λειτουργώντας καταλυτικά για το «νέο» και απαντώντας στις προκλήσεις των καιρών. Η ενίσχυση της κριτικής σκέψης του μαθητή, η καλλιέργεια της δημιουργικής και συνθετικής του ικανότητας, η ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων και θετικών στάσεων απέναντι σε κάθε είδους αξίες, αποτελούν, μεταξύ άλλων, κυρίαρχους στόχους για την εκπαίδευση του μέλλοντος - την εκπαίδευση όπως την οραματίστηκε η «Επιτροπή για την Εκπαίδευση στον 21ο αιώνα» (UNESCO), που είναι βασισμένη στους παρακάτω «τέσσερις πυλώνες»: μαθαίνω πώς να μαθαίνω, μαθαίνω πώς να ενεργώ, μαθαίνω πώς να υπάρχω, μαθαίνω πώς να ζω μαζί με τους άλλους. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]