Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, ως μια ιδιαίτερη θεματική ενότητα των διεθνών σχέσεων, απασχολούν εδώ και δεκαετίες ένα μεγάλο αριθμό ερευνητών τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Η μελέτη των σχέσεων μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας αλλά και του κυπριακού ζητήματος ως μέρος των σχέσεων αυτών, εκτός ότι είναι συναρπαστική ως προσπάθεια, εμπεριέχει και ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους ακαδημαϊκούς και ερευνητές που κατάγονται ή βρίσκονται στις υπό μελέτη χώρες. Αυτό συμβαίνει γιατί, πέραν των θεωρητικών και εμπειρικών καταγραφών, έχουν και τη βιωματική εμπειρία των σχέσεων. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η προσπάθεια μελέτης και καταγραφής των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι μια εύκολη υπόθεση, αλλά, αντίθετα, επιφορτίζει τον μελετητή με μια επιπρόσθετη δυσκολία. Η δυσκολία επικεντρώνεται στην προσπάθεια για αντικειμενική, νηφάλια και άκρως επιστημονική ανάλυση των παραμέτρων που διαμορφώνουν τις σχέσεις των δύο χωρών. Με άξονα τη μεθοδική εργασία που συνδυάζει τη θεωρητική και εμπειρική πτυχή των γεγονότων ο συγγραφέας επιδιώκει, στο ανά χείρας βιβλίο, να δώσει το δικό του στίγμα στη μελέτη των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αυτό προϋποθέτει ουσιαστική περιγραφή και ερμηνεία των γεγονότων και ενδελεχή αναζήτηση των αιτίων που τα διαμορφώνουν χωρίς να εισέρχεται η υποκειμενική κρίση στην ερμηνεία των γεγονότων, ο ιδεολογικός παράγοντας στην αξιολόγηση της θεωρίας και η μονομέρεια στην περιγραφή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]