Με μεγάλη χαρά, μου προτάθηκε, δέχτηκα να συμμετάσχω στην ομάδα ου συνέταξε αυτό το λεύκωμα για την Ελπίδα. Προσωπικά, με τη συμμετοχή μου ξεπληρώνω μυστικές υποσχέσεις σε αγνούς Ελπιδαίους, δικούς μου ανθρώπους, που δεν ζουν πια...
Σαν οδηγό γι` αυτό το λεύκωμα, πριν το δουλέψουμε, λογαριάζαμε να κρατήσουμε εκείνο που εξέδωσε η ΔΕΚΠΟΤΑ για τη Δόξα Δράμα, το 1997. Εντούτοις, από την αρχή καταλάβαμε ότι αυτή η δεύτερη περίπτωση ήταν τελείως διαφορετική. Από τη μία, οι φωτογραφίες που βρήκαμε ήταν λιγότερες, και από την άλλη, από την Ελπίδα είχε λείψει μια μεγάλη πανελλήνια διάκριση, γύρω από την οποία θα μπορούσε να επικεντρωθεί το υλικό μας. Μοιραία, δόθηκε το κύριο βάρος στην ενεργό συμμετοχή που είχαν οι ποδοσφαιριστές, αθλητές, παράγοντες και φίλαθλοί της. Συμμετοχή που ήταν κόντρα στο ρεύμα, ηρωική και γεμάτη αυταπάρνηση. Συμμετοχή που σφράγισε τα καλύτερα χρόνια πολλών Δραμινών της εποχής της Ελπίδος.

(απόσπασμα από τον πρόλογο του Βασίλη Τσιαμπούση)