Η σημερινή έρημος της Νιτρίας δεν είναι δύσβατη, όπως τον καιρό του Παλλαδίου, και το έδαφος δαμάστηκε από την ανθρώπινη ευφυΐα. Όσο όμως έμενα εκεί αισθανόμουν ότι βρισκόμουν σ` έναν χώρο ψυχοβολής. Χιλιάδες άνθρωποι ασκήτεψαν σ` αυτόν, όλοι με τον ίδιο πόθο της αιωνιότητας και της όρασης του Θεού. Αιώνες τώρα, αυτή η έρημος άκουσε βάσανα και καημούς, δέχτηκε προσευχές και μετάνοιες, είδε μαρτύρια και θαύματα. Θεοφάνειες και σατανικοί πειρασμοί πάλευαν για την ανθρώπινη ψυχή, που μαρτυρικά αλλά νικηφόρα όδευε προς τον Θεό. Το ίδιο νίτρο με τις ανταύγειες του φωτός δίνει στο τοπίο μια γαλακτόχρωμη μονοτονία, και οι μικροσκοπικοί του κόκκοι κολλάνε στα μαλλιά και στο πρόσωπο, σα να φυσάη θαλασσινός αέρας. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]