Πριν από εκατόν ογδόντα χρόνια, όταν ο Τόμας ντε Κουίνσυ έγραφε τις Εξομολογήσεις του, η κατάσταση ενός οπιομανούς ήταν πολύ διαφορετική από την σημερινή. Δεν παραβίαζε κανένα νόμο, η κοινή γνώμη δεν στρεφόταν εναντίον του, ούτε συγκεντρωνόταν επάνω του το ενδιαφέρον της· τα ναρκωτικά ήσαν φτηνά, ήταν εύκολο να αγοραστούν και οι κίνδυνοί τους -αν και εξίσου μεγάλοι, τότε όσο και τώρα- δεν ήσαν κατανοητοί. Όλοι αυτοί που περιμένουν να βρουν στην αφήγηση των εμπειριών του Ντε Κουίνσυ παραλληλισμούς με τη φύση των στοιχείων που παρέχουν τα αστυνομικά δελτία και τα ιατρικά ιστορικά σήμερα, όχι μόνο θα απογοητευθούν, αλλά το κυριότερο θα χάσουν και το νόημα του βιβλίου. Το θέμα των Εξομολογήσεων είναι μια εμβάθυνση στο μηχανισμό της φαντασίας, μια εξερεύνηση της εσωτερικής ζωής μιας εξαιρετικής προσωπικότητας που έτυχε να είναι επιπλέον οπιομανής, χωρίς ωστόσο από την εμπειρία του να μπορούν να βγουν έγκυρα συμπεράσματα για το τι θα συνέβαινε στον οποιονδήποτε οπιομανή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]