Το βιβλίο αυτό μας μεταφέρει χρονικά στο τέλος του σημερινού κόσμου. Ένα τέλος αναπόφευκτο, γιατί, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, «όταν σπείρεις ανέμους, θα θερίσεις θύελλες». Έτσι, μια κοινωνία που στηρίζεται στο ρωμαϊκό τρόπο σκέψης και ζωής του διαίρει και βασίλευε, οδηγείται στην αυτοκαταστροφή της και σε πλήρη ανισορροπία της λειτουργίας του εγκεφάλου των ανθρώπων. Όπως λένε και οι ανατολικοί λαοί με τις θετικές ενέργειες και τις αρνητικές (γιν-γιαν), η ανθρώπινη ιστορία περνάει σε περιόδους με κυρίαρχη ενέργεια την αρνητική ή τη θετική, οπότε ανάλογα είναι και τα αποτελέσματα στην κοινωνία μας. Και επειδή όλα είναι κύκλοι και πάντα όταν κλείνει ένας κύκλος ένας άλλος ανοίγει, έτσι και δω θα δούμε ότι ο κύκλος είναι στο κλείσιμό του. Αφού λοιπόν προηγηθεί η καταστροφή, και οι μνήμες θα είναι νωπές, ο άνθρωπος θα ζήσει καλύτερα, όπως γίνεται πάντα, μέχρι θα ξαναφθάσει στο σημερινό επίπεδο, στο οποίο θα νομίζει ότι είναι εξουσιαστής όλων, ακόμα και των συνανθρώπων του. Αυτό το τίμημα θα πληρώσει με την καταστροφή του ξανά, όπως έχει πληρώσει και στο παρελθόν στην προηγούμενη εποχή του Κρόνου. Αυτά τα κείμενα απλώς μας θυμίζουν όσα θα γίνουν, γιατί έχουν ξανασυμβεί και θα συμβαίνουν πάντα, όταν ο άνθρωπος θα φθάνει στο ίδιο σημείο. Επειδή ο Κρόνος-Χρόνος-Χρήμα θα είναι πάλι θεός του, θα πληρώσει το τίμημα αυτό. Μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα, ο χρόνος είναι ο καλύτερος δικαστής. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]