Ο Μίλτος και η Βικτόρια είναι η απάντηση της Γ’ Εθνικής στον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Κολλητοί φίλοι. Σαν αδελφάκια. Μέχρι που ο Μίλτος αρχίζει να υποψιάζεται ότι την θέλει. Ότι ανέκαθεν την ήθελε. Την βλέπει αλλιώς, ρε παιδάκι μου. Και την παίρνει μαζί του στη Βενετία, με πρόφαση ένα επαγγελματικό συνέδριο, έχοντας στο μυαλό του να της εκμυστηρευτεί τον έρωτά του. Με καμιά δεκαπενταριά χρόνια καθυστέρηση. . . Η Βικτόρια, πάλι, είναι λίγο μυστήριο άτομο, όπως και οι περισσότερες κοπέλες που βάφουν τα μαλλιά τους ροζ. Αποδέχεται την πρόσκληση του Μίλτου. Και εκεί κάπου ξεκινάει η παράνοια. . . Ο έρωτάς τους αποδεικνύεται κομματάκι δυσλειτουργικός. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μπαίνει στη μέση και ο Θεός. Ναι, ο μεγαλοδύναμος. Που, για κάποιον άγνωστο λόγο, δείχνει ένα πρωτόγνωρο ενδιαφέρον για την όλη ιστορία. Και αποφασίζει να βάλει το χέρι του. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]