Από τη συναναστροφή μου με τους στοχαστές που με έθρεψαν γεννήθηκε «Η δόμηση του εαυτού», ένα είδος εγχειριδίου μετά τη μάχη που ελευθερώνει το μυαλό από την τροχοπέδη του. Ο συγγραφέας αυτών των γραμμών, συνηθισμένος στις αντιξοότητες, μοχθεί να αφεθεί στη γλύκα της ζωής και να γευτεί το δικαίωμα της ύπαρξης. Συχνά, το βάρος του παρελθόντος, το αίσθημα ενοχής, ο φόβος και οι εξαρτήσεις της κάθε μέρας δεν τον αφήνουν να περπατά ελεύθερα. Αυτή η ανημποριά με κάνει να ζυγιάζω τα οφέλη της φιλοσοφίας και να παλεύω να καταλάβω το ρόλο της στη ζωή μου».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]