«Ο τίτλος του βιβλίου αυτού -`Αντιεξουσιαστές και ληστές στα βουνά της Ελλάδας`- ίσως προβληματίζει. Ωστόσο, κυκλώνει αρκετά καλά το θέμα με το οποίο καταπιάνεται και, μιας και είμαι εκείνος που τον δημιουργεί, έχω χρέος και να τον αναλύσω εδώ αντί για πρόλογο. Ο όρος `αντιεξουσιαστές` δεν είναι απλώς μια λέξη που χαρακτηρίζει τις ιδιότητες εκείνων τους οποίους αφορά το βιβλίο. Είναι και όρος που τους διαφοροποιεί από κάποιους επίσης `ληστές`, και μάλιστα μεγαλύτερους, που όμως δεν είναι αντιεξουσιαστές, αλλά η ίδια η Εξουσία, ή εκείνοι που την υπηρετούν, εφόσον αντιπαρατίθενται με το συμφέρον του πολίτη προς όφελός τους και παραβαίνουν αυτά που έχουν θεσπιστεί προαιώνια σαν ανθρώπινα δικαιώματα. Τα παραβαίνουν με τη μορφή της εξουσίας, κάποτε με τη μορφή του κράτους και συχνά σε κόντρα όχι μόνο με τα ατομικά συμφέροντα των πολιτών, αλλά και ενός έθνους ολόκληρου. Αυτοί είναι οι `εξουσιαστές` ληστές σε αντιπαράθεση με τους `αντιεξουσιαστές` ληστές που δεν ήταν παρά φτωχοί μοναχικοί επαναστάτες ή `φτωχοδιάβολοι` που προσπαθούσαν να επιβιώσουν μέσα σε μια συχνά άδικη κρατική εξουσία. Και που πάντα συγχέονται με τους `ληστές` που είχαν `γνήσια` αντικοινωνική - εγκληματική προδιάθεση. Το `στα βουνά της Ελλάδας` τού τίτλου δίνει τον τόπο, αλλά και την αντιδιαστολή από τους άλλους ληστές που ζούσαν και ζουν στις πόλεις».

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]