Στο `Σημείωμα προς τους Ιταλούς` ο Λακάν προτείνει στον λεγόμενο ιταλικό τρίποδα, την ιταλική ομάδα του, `να χρίσει μέλη της εκείνους που θα αιτούνται την είσοδό τους βάσει της αρχής του περάσματος`. Τους προτείνει δηλαδή τη δοκιμασία που μπορεί να οδηγήσει στην επαλήθευση ότι `υπάρχει αναλυτής`. Υπάρχει αναλυτής μόνο εφόσον μια ορισμένη επιθυμία του έχει έρθει. Αυτή είναι η συνθήκη `της οποίας, μέσα από κάποια πλευρά των περιπετειών του, ο αναλυτής οφείλει να φέρει το σημάδι`.
Η επιθυμία του αναλυτή είναι μια επιθυμία γνώσης.
Ο Λακάν αντιπαραθέτει στην ανθρωπότητα, `η οποία ορίζεται από την ευτυχία`, τον αναλυτή που επιθυμεί τη γνώση με τίμημα να είναι το απόβλητο της ανθρωπότητας καθώς εκείνη δεν την επιθυμεί αυτή τη γνώση. Ο Ζακ-Αλέν Μιλέρ στο μάθημά του `Το Συμπόσιο των αναλυτών`, μια από τις παραδόσεις του οποίου μεταφράσαμε στον παρόντα τόμο, μας έδειξε πως το ιστορικό μοντέλο αυτής της πρωτόγνωρης επιθυμίας του ψυχαναλυτή δεν είναι για τον Λακάν ούτε η επιθυμία της επιστημονικής γνώσης ούτε η επιθυμία ενός ορισμένου ανθρωπισμού που δεν θέλει να ξέρει. Πρόκειται για την αλληλεπίδραση των δύο. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]