Με τον έρωτα, την πιο μεγάλη δύναμη στη ζωή, οι άνθρωποι ξεπερνούν πολλές δυσκολίες κι αντιξοότητες. Υπάρχουν, όμως, κάποια περιστατικά που αν συμβούν, τον σκοτώνουν. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στη σχέση του Στέφανου με τη Μαργαρίτα που αγαπιούνταν από παιδιά.
Στη συνέχεια ο Στέφανος χάνει τη μητέρα του κι αυτό γίνεται το προδρομικό γεγονός μιας βαθιάς κατάθλιψης που τον οδηγεί μέχρι και σε σκέψεις αυτοκτονίας. Το πρόσκαιρο της ζωής κι η αιωνιότητα της μετά θάνατον ανυπαρξίας τον συγκλονίζουν. Προσφεύγει σε σκέψεις φιλοσόφων αναζητώντας να βρει ένα λόγο να κρατηθεί στη ζωή, γιατί κατά βάθος ξέρει ότι κάτι πρέπει να υπάρχει, για να μπορούν οι άνθρωποι να ξεπερνούν την τραγικότητα της μοίρας τους.
«Όχι, ένα, αλλά πολλά “ατού” έχει η ζωή» του έλεγε ο φίλος του Γρηγόρης, ο συγγραφέας. Θα βρει, όμως, αυτό το κάτι για να κρατηθεί στη ζωή κι αν ναι, ποιο θα είναι; Και για τη Μαργαρίτα οι συνθήκες της δικής της ύπαρξης στη ζωή θα γίνουν παράδειγμα για να πάρει τις σωστές αποφάσεις για το μέλλον της;
Ο Πασχάλης Μαγγίδης στο μυθιστόρημά του «Καταχνιά και ηλιοφάνεια» (εκδόσεις Ιωλκός, 2014) περπατά στις δαιδαλώδεις κι αδιέξοδες διαδρομές του μυαλού που γεννούν τα έντονα υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου και με το χαρακτηριστικό του τρόπο παρασέρνει τον αναγνώστη να βηματίσει στα δικά του χνάρια.