−Ὅταν λέμε 35ο χιλιόμετρο Ἀθηνῶν-Λαμίας, ἀπὸ ποῦ μετρᾶμε; Ἀπὸ τὸ κέντρο, προφανῶς, ἀλλὰ ἀπὸ ποῦ ἀκριβῶς; Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια ὁ φίλος μας ὁ Θανάσης ἄνοιξε μιὰ συζήτηση ἀπὸ αὐτὲς ποὺ κανονικὰ ἐξαντλοῦνται πολὺ γρήγορα. Ὁ Θανάσης ὅμως ἐπέμενε. Ἀφοῦ ξεκαθαρίστηκε ἡ διχογνωμία μεταξὺ Ὁμόνοιας καὶ Συντάγματος, ἡ ἀναζήτηση πέρασε στὸ δεύτερο στάδιο, ποὺ ἦταν καὶ τὸ πιὸ ἐνδιαφέρον. Στὸ Σύνταγμα, ναί, ἀλλὰ ποῦ; Στὰ σκαλάκια; Στὸ συντριβάνι; Στὸ μετρό; Στὸ χορτάρι; Ποῦ;

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ διήγημα Τὸ χιλιόμετρο μηδέν

Στὰ δεκατρία διηγήματα τοῦ βιβλίου, ὁ Κωνσταντῖνος Πουλῆς προσεγγίζει μὲ ὑποδόρια εἰρωνεία ζητήματα φλέγοντα τῆς ἐποχῆς καὶ ἄλλα λιγότερο φλέγοντα, πιάνοντας πάντα κέντρο στὸ τέλος κάθε ἱστορίας, ἀγγίζοντας χαμηλόφωνα καὶ οὐσιαστικὰ τὸ ἀβάσταχτα ἐλαφρὺ καὶ τραγικὸ τῆς ἀνθρώπινης συγκυρίας. Ὁ συγγραφέας μᾶς μιλάει γιὰ τὸ σήμερα, τελικά, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι μόνο ἕνα προσωπεῖο, ἀφοῦ φροντίζει μὲ τὸν παιγνιώδη τρόπο του νὰ ξεσκονίσει ἀπὸ ὁτιδήποτε ἐφήμερο τὸν πυρήνα τῶν ἱστοριῶν του.