Η Αλίκη που γνώρισα εγώ τα τελευταία εννέα χρόνια της ζωής της ήταν μια πανέξυπνη, βαθιά φιλοσοφημένη, εξαιρετικά καλλιεργημένη γυναίκα, πολύ μπροστά από την εποχή της, όπου όλα αυτά όμως θα μπορούσαν να γίνουν παρανάλωμα μπροστά σε μια άδεια πλατεία θεάτρου. Η Αλίκη ήθελε να την αγαπούν, όλοι αν ήταν δυνατόν, και να είναι το θέατρό της γεμάτο, όπως πολύ δημοφιλές να είναι οτιδήποτε κάνει ή λέει. Ακόμη κι αν έκανε προσπάθειες για να αλλάξει ρεπερτόριο, για να "ωριμάσει" τη δημόσια προσωπικότητά της ή ακόμα και την εμφάνισή της, μπροστά σε μια άδεια πλατεία θεάτρου, έπεφταν στο κενό. Δεν ήταν από αυτές που θα μπορούσαν να προσπαθούν ασταμάτητα ή να "κάνει τέχνη για τον εαυτό της". Η Αλίκη ζητούσε κι είχε απόλυτη ανάγκη την αγάπη του κόσμου γι` αυτήν.

Μια σειρά από βιβλία "τσέπης" για τον ελληνικό κινηματογράφο και τους ανθρώπους του. Κάθε ένα αφιερωμένο σε κάποια ξεχωριστή προσωπικότητα του ελληνικού σινεμά, περιέχει μία μεγάλη συνέντευξη-συζήτηση του τιμώμενου προσώπου με τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη, ένα πλήρες βιογραφικό και την πλήρη φιλμογραφία του σχολιασμένη, καθώς και ένα κείμενο με την προσωπική ματιά του συγγραφέα πάνω στην προσωπικότητα καθενός πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας.
Μια ολοκληρωμένη περιγραφή της κινηματογραφικής καριέρας του καθενός, αλλά και ένα γλαφυρό αφήγημα για να γνωρίσετε καλύτερα τους ανθρώπους που αγαπήσατε μέσα από το έργο τους.