Αν η "Αποσιωποιητική ηλικία", το πρώτο βιβλίο του Τέλλου Φίλη, ήταν μια ενδοσκόπηση στα χρόνια της κρίσης, για το τι κρατά , μέσα στον χρόνο, η μνήμη από το συναίσθημα, το "Ένας απλός υπάλληλος βιντεοκλάμπ" είναι η προσπάθεια να προσδιοριστεί ως τόπος το έξω από το αφηγούμενο πρόσωπο περιβάλλον και τι απέμεινε σ` αυτό μετά το τέλος των συναισθημάτων, ως ορισμός πατρίδας, έπειτα από τόσες απανωτές απώλειες αξιών που σκούριασαν, σαν βιντεοκασέτα πολλών απανωτών εγγραφών.

Μικρό δείγμα γραφής:

ΣΚΗΝΗ ΑΠΟ ΤΑΙΝΙΑ

Η αναμονή είναι το νέο πένθος

ό,τι με προσοχή είχες μαζέψει
στη Λίμνη τα πετάς
σε κάδους ανακύκλωσης
να χάνονται
τα βλέπεις
σε λέξεις που επιπλέουν
αφού ειπώθηκαν

συνήθως υπήρξαν αρκετές
πριν σταδιακά
επέλθει η σιωπή
που ακολουθεί
την αναχώρηση
ούτε ονόματα σε λίγο
ούτε σκιά αισθήματος

μόνο νερό
υγρασία
και μια μνήμη κενή
να μετρά τη θερμοκρασία βυθού