Το να μάθεις να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι, να

τον βλέπεις σαν να είναι ένας φίλος απέναντί σου, που

σε βλέπει, σε ακούει, σε συμπονάει, σε στηρίζει, σε

αγαπάει (και σίγουρα θα είναι ο καλύτερος φίλος που είχες

ποτέ!)… μπορεί να φαντάζει ανόητο, αλλά αυτή είναι η ωραι-

ότερη εμπειρία ζωής!

Το γνώθι σαυτόν!

Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του και μαθαίνει να τον

ακούει και να τον σέβεται, εμπλουτίζει την προσωπική του

ζωή και ισχυροποιεί τον εσωτερικό του κόσμο. Γίνεται σχε-

δόν άτρωτος σε όλες τις κακουχίες. Δεν παρασύρεται από χί-

μαιρες, δεν θυσιάζει τα όνειρά του, και ταυτόχρονα δεν βλά-

πτει τους γύρω του, ούτε παρασύρεται από καταστρεπτικές

ματαιότητες.

Μπορεί να γεύεται την ευτυχία, αδιάλειπτα, στις μικρές

χαρές της ζωής: ένας περίπατος στην ακροθαλασσιά, ένα

καλαίσθητο αντικείμενο για το σπίτι, η ζεστή παρουσία ενός

κατοικίδιου, ένα βιβλίο που σε ταξιδεύει ευχάριστα κάποια

βροχερή Κυριακή, μία σύναξη φίλων σε ένα ταβερνάκι… Οι

απλές ευτυχισμένες στιγμές είναι αυτές που μένουν στη μνή-

μη μας και μας συνοδεύουν στη διαδρομή της ζωής μας.