To Βασίλειο του Πόντου των Μιθριδατών (301-63 π.Χ.) ήταν αποτέλεσμα των διεκδικήσεων για τη διαδοχή της κοσμοκρατορίας που άφησε πίσω του ο Μέγας Αλέξανδρος. Στη δημιουργία του συνέβαλε αναμφισβήτητα η γεωλογική ενότητα που σχηματίζουν τα Ποντικά Όρη και ο Εύξεινος Πόντος.

Σε αυτό το σημαντικότατο έργο, ο διαπρεπής ιστορικός Eduard Meyer (1855-1930), αφού εξηγεί πώς προέκυψε το τοπωνύμιο Πόντος, εξιστορεί με ακαδημαϊκή ακρίβεια –βασιζόμενος στην αρχαία ελληνική και λατινική γραμματεία– όσα συνέβησαν στο κράτος των Μιθριδατών από την ίδρυση έως τη διάλυσή του.

Κεντρικό πρόσωπο της αφήγησης αποτελεί ο Μιθριδάτης ΣΤ΄, ο επονομαζόμενος Ευπάτορας και Διόνυσος, ο οποίος λίγο έλειψε να καταβάλει τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία –και να αλλάξει τον ρου της Ιστορίας!

Ο Eduard Meyer (1855-1930), Γερμανός ιστορικός, αιγυπτιολόγος και ανατολικολόγος, υπήρξε ένας από τους τελευταίους ιστορικούς που έγραψαν μια περιεκτική Ιστορία της Αρχαιότητας. Το κυριότερο έργο του, Η Ιστορία της Αρχαιότητας έως το έτος 336 π.Χ. (5 τόμοι, 1884-1902), είναι μια ολοκληρωμένη παρουσίαση της πολιτικής, οικονομικής και ιστορικής εξέλιξης της δυτικής Ασίας, της Αιγύπτου και της Ελλάδας. Με το έργο που παρουσιάζεται σε αυτή την έκδοση, Η Ιστορία του Βασιλείου του Πόντου, εκλέχθηκε το 1884 καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Διετέλεσε επίσης καθηγητής στα πανεπιστήμια του Μπρεσλάου, του Χάλε και του Βερολίνου, επισκέφθηκε αρκετές φορές το Κογκρέσο των ΗΠΑ και υπήρξε επισκέπτης καθηγητής πολλών αμερικανικών πανεπιστημίων. Το ακαδημαϊκό έτος 1919-1920 διετέλεσε Πρύτανης του Πανεπιστημίου του Βερολίνου.