Ο τόμος αυτός μάς εισάγει στα κινήματα της Λατινικής Αμερικής, στις κυβερνήσεις που προέκυψαν λόγω της δικής τους δυναμικής παρουσίας, αλλά και στις σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ τους στην πορεία του χρόνου. Αναφέρεται επίσης στη διαχείριση των κοινών, συσχετίζοντας την οικολογική και την αντικαπιταλιστική οπτική.
Ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει, να αποσαφηνίσει ή άλλως να διαυγάσει την έκταση των υπόρρητων κοινωνικών σχέσεων των ανεπίσημων κοινωνιών και των διεργασιών τους στον χώρο της Λατινικής Αμερικής.
Τα κείμενα του βιβλίου, κάνοντας σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στα παλιά και τα νέα κινήματα, θέτουν ως πρώτη βασική διαφορά τον τρόπο οργάνωσής τους. Ενώ το παλιό συνδικαλιστικό κίνημα ήταν κρατικοκεντρικό, αναπαράγοντας τη γραφειοκρατία, τον ιεραρχικό καταμερισμό εργασίας και τις πυραμιδικές δομές εξουσίας, τα σημερινά κινήματα είναι πιο οριζόντια, χωρίς διαχωρισμούς ανάμεσα στην «ηγεσία» και τη βάση. Οι νέες οργανώσεις είναι πιο μικρές, και η γενική αρχή της κυκλικής εναλλαγής επιτρέπει να κυκλοφορεί ο λόγος.
Αυτός ο άκρως επίκαιρος και για την ελληνική πραγματικότητα τόμος αναδεικνύει πώς η κοινωνία των φτωχών και των αποκλεισμένων, αυτών που ζουν πέραν του κράτους και των θεσμών του, έρχεται δυναμικά στο προσκήνιο της ιστορίας, όχι για να ικετεύσει τη φιλανθρωπία του κράτους, αλλά για να προβάλει ένα δικό της, διαφορετικό αξιακό σύστημα.