Βρέθηκα σε πόλεμο με τον εαυτό μου.
Εναντίον της φύσης μου.
Εναντίον της πλάσης, του πλάστη και του πολεμιστή.
Βρέθηκα να κολυμπάω στον ωκεανό με τα μάτια κλειστά και θυμήθηκα τη μήτρα της μάνας.
Τη μοναδική πατρίδα του ανθρώπου.
Μετά ήμουν ξαπλωμένος στην έρημο και ικέτευα τον θάνατο να έρθει γρήγορα, πριν έρθουν εκείνοι, ώστε να βρω τη λήθη πριν βρω τη συνέπεια.
Κατέληξα να ζητάω συγχώρεση από τον ουρανό και να ικετεύω οίκτο από τη θάλασσα. Πλέον εύχομαι να μην είχα γεννηθεί.
Κι όλα αυτά γιατί κάποτε επέλεξα να ζήσω.

Ηθικά, κοινωνικά, ανθρωπιστικά ερωτήματα που δέχονται απάντηση μέσα από την ιστορία ενός στρατιώτη –από την οπτική ενός πιονιού κι όχι ενός παίκτη. Ο κύκλος ενός ατόμου σε συνεχή αλληλεπίδραση με τον κόσμο γύρω του.