Τα ίδια ακριβώς δεν γίνονται ποτέ. Αλλά θα πολεμήσεις για τον σοσιαλισμό αυτή τη φορά θα μεθύσεις το βράδυ πριν φύγεις εκείνη θα σηκωθεί στις μύτες των λαστιχένιων παπουτσιών για να δακρύσει πάνω στα ματάκια σου θα λες με ύφος ηρωικό ας μας δώσουν σφαίρες και τα λέμε μετά κι άλλα πολλά θα λέγονται πάρα πολλά και πάντα ταμπούρλα σημαίες Νίκες αφίσες κι εσύ το ξέρεις απ’ τα πριν πως αφού δεν το ’σκασες το μόνο που σου μένει είναι ο ρόλος του στρατιώτη που τρελαίνεται γιατί σκότωσε κατά λάθος όπως οι άλλοι στο Βιετνάμ γιατί χρόνια ολόκληρα δεν πέταξε καμιά πέτρα δεν έσπασε κανένα τζάμι έτρεχε μπροστά όταν πίσω έπεφταν οι μολότοφ, δεν τις έφαγες δεν έδειρες δεν έβρισες κανέναν μπάτσο γιατρό δικηγόρο κ.λπ.
ΕΙΣΑΙ ΜΠΑΤΣΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
μια ζωή
μια ζωή τα ίδια ταξινομημένα σκατά
σε τραβάνε κατευθείαν για τον πόλεμο με κλειστό το στόμα
να δούμε αν και τώρα θα συζητάς για τα διεθνή
όπως συζητάει ο κοσμάκης για τα σίριαλ της βδομάδας

Η άτυπη Τριλογία του ’80: Όλντσμομπιλ / Ψυχομπουρδέλο / Δεν είναι όλα σινεμά! περιλαμβάνει ξανακοιταγμένα τα τρία πρώτα βιβλία με τα οποία έκανε δυναμικά την είσοδό του στη λογοτεχνία ο Άρης Μαραγκόπουλος στη δεκαετία του ογδόντα (Ιούνιος 1982 - Μάιος 1983 - Ιούνιος 1985). Όσοι αναγνώστες είναι εξοικειωμένοι με το έργο του αναγνωρίζουν εδώ τα κύρια στοιχεία της γραφής του: μυθοπλασία τολμηρή στη γλώσσα, μοντερνιστική στη δομή και στο ύφος, εξεγερσιακή στο περιεχόμενο.

Και τα τρία βιβλία χαρακτηρίζει η εμμονική πολεμική τους απέναντι στην παγκοσμιοποιημένη κουλτούρα που εκείνη την εποχή διείσδυε αργά αλλά σταθερά στην Ελλάδα με όχημα τη φτηνή λάιφ στάιλ μόδα των περιοδικών τύπου Κλικ, τη νεογέννητη ιδιωτική τηλεόραση και την πολιτική της όψιμης σοσιαλδημοκρατίας που ισοπέδωνε κάθε έννοια πολιτικής διεκδίκησης.

Τα βιβλία αυτά, μέσα από μια νευρική, κινηματογραφική αφήγηση, αφενός σαρκάζουν τις φοβίες, την ηθική, τις αγωνίες, τη γλώσσα, τον καθωσπρεπισμό του «τακτοποιημένου» μικροαστού ενώ αφετέρου αποτυπώνουν τις αγωνίες και τη μελαγχολία μιας νεολαίας πρόωρα γερασμένης και απογοητευμένης από τον ίδιο της, τον οιονεί θυμωμένο εαυτό, σε ένα κοινωνικό σκηνικό που προοιωνίζει το αδιέξοδο της σημερινής αφοπλισμένης γενιάς της κρίσης.

Το Δικαίωμα στην Τεμπελιά του Πολ Λαφάργκ, ο Ρεμπό, τα κείμενα του Γκι Ντεμπόρ και του Ραούλ Βανεγκέμ, ο Τζακ Κέρουακ και ο Γουίλιαμ Μπάροουζ, ο Πίτερ Χάντκε, ο Τζέιμς Τζόις, ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ και ο Βιμ Βέντερς, μέσα από υπόγειες διαδρομές, στοιχειώνουν ως αίσθηση και ουσία αυτά τα τρία βιβλία του έρωτα, της εξέγερσης και της αναρχίας.

Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι ο τίτλος του δεύτερου βιβλίου καθιερώθηκε στη νεανική lingo της εποχής, ενώ τον τρίτο ως σύνθημα συναντούσε κανείς γραμμένο τη δεκαετία του ογδόντα, με διαφορετικές παραλλαγές, στους τοίχους των Εξαρχείων. Τέλος, το πρώτο κεφάλαιο του Όλντσμομπιλ, αναπλασμένο, εντάχθηκε ως προλογικό κεφάλαιο στο μυθιστόρημα Το Χαστουκόδεντρο (Τόπος 2012).

Όλντσμομπιλ
Το μυθιστόρημα αυτό έχει ως αφετηρία του την επέτειο του Πολυτεχνείου του 1980 (η αιματηρή καταστολή του είχε αποτέλεσμα δύο θύματα). Απέναντι σ’ αυτό το θέμα προβάλλεται αντιστικτικά η κινηματογράφιση μιας διαφήμισης αυτοκινήτου όπου παίρνουν μέρος απογοητευμένοι αριστεροί ακτιβιστές. Οι εσωτερικοί μονόλογοι, οι κοφτές φράσεις, τα διάφορα ένθετα κείμενα, η ιδιότροπη στίξη, οι θεατρικές σκηνές, η γρήγορη εναλλαγή χρόνου και τόπου, η ονειρική ατμόσφαιρα πλημμυρίζουν τις σελίδες του βιβλίου διαμορφώνοντας το ιδιαίτερο χρώμα του.

Ψυχομπουρδέλο
Θέμα αυτού του τόμου οι άναρχοι έρωτες, τα άναρχα οράματα, η άναρχη ζωή μιας εποχής που δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι θα πρέπει να συμβιβαστεί. Μιας μελαγχολικής εποχής όπου το ερωτικό έχει αποθεωθεί ως επαναστατική πράξη κι όπου η νεότητα αισθάνεται πρόωρα το γέρασμα της ζωής.

Δεν είναι όλα σινεμά
Το θέμα του τόμου είναι παρόμοιο με εκείνο του Ψυχομπουρδέλου. Με διηγήματα, ένα ψευδο-θεατρικό και «θυμωμένα» ποιήματα που ανεβάζουν τη λυρική στάθμη του τόμου, το βιβλίο δοκιμάζει να αποτυπώσει το εξεγερσιακό όραμα μιας άλλης πιο ερωτικής, πιο ελευθεριακής ζωής, που εμπνέεται από το Δικαίωμα στην Τεμπελιά του Λαφάργκ, τα ποιήματα του Ρεμπό και τη δράση των Καταστασιακών ομάδων.