Ο Γιώργος Νταλάρας έχει κουσούρια που ίσως να προκαλούν και παρεξηγήσεις. Αλλά υπάρχει άνθρωπος χωρίς κουσούρια; Τα καλά του, όπως στον καθένα, πάνε με τα κουσούρια του παρέα…
Ο «θείος», έτσι τον φωνάζουν οι κοντινοί του συνεργάτες, έχει αλλεργία στον καπνό του τσιγάρου, πίνει νεράκι του Θεού, κοιμάται νωρίς, όλη μέρα κάθε μέρα με τα μουσικά όργανα παρέα, δεν αντέχει τα δείπνα και τα κοσμικά, δεν τον χωράει ο τόπος, κάνει πάντα μια προβίτσα πέντε ωρών πριν την κανονική πρόβα έξι ωρών, είναι στο πλευρό των φίλων του στη γιορτή αλλά και στα δύσκολα, δεν ξεχνάει πού γεννήθηκε, ποιοι τον έφεραν στον κόσμο και ιδιαιτέρως δεν ξεχνά πόσο τον έχει επηρεάσει το φυσικό κρύο που έζησε στα παιδικά του χρόνια:
«…δεν το άντεχα το κρύο, υπέφερα σαν παιδί… Να σκεφτείς ότι αυτό μού έμεινε κουσούρι και μεγάλος τώρα πια… είναι καλοκαίρι και κρυώνω!»