Αν η φύση της αδικίας είναι τέτοια που απαιτεί από σας να γίνετε φορείς της σε βάρος κάποιου άλλου, τότε, λέω, καλύτερα παραβιάστε τον νόμο.

Η Πολιτική ανυπακοή του Χένρι Ντέιβιντ Θορώ, που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1849 και συνεχίζει μέχρι σήμερα να ξαφνιάζει με την πρωτοτυπία της, δεν είναι απλώς ένα καταγγελτικό δοκίμιο για την καταχρηστική άσκηση της εξουσίας από τους κυβερνώντες που πατούν στη δεδομένη –γι’ αυτούς– συναίνεση της πλειοψηφίας. Ορίζοντας τον άνθρωπο ως απόλυτο ρυθμιστή της σχέσης κράτους-πολίτη, η Πολιτική ανυπακοή είναι πρωτίστως μια οικουμενικού χαρακτήρα διακήρυξη της ανεξαρτησίας του ατόμου, ένα απέριττο μνημείο ελεύθερης σκέψης και κρυστάλλινου λόγου που θα εμπνέει για πολλά χρόνια ακόμη όσους επιλέγουν να σκέφτονται και να πράττουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους.

Ο Χένρι Ντέιβιντ Θόρω (ή Θορώ) διακήρυξε με τα κείμενά του και όλη τη στάση ζωής του την απόλυτη ανάγκη του ατόμου να ζει ελεύθερα και σε αρμονία με το φυσικό του περιβάλλον. Ενέπνευσε πλήθος συγγραφέων, διανοητών, οικολογικών και πολιτικών θεωριών και κινημάτων αντίστασης από τον 19ο αιώνα μέχρι και τις μέρες μας.