Η αποκάλυψη της αλήθειας για τον Αντρέι Εφήμιτς Ραγκίν έρχεται τη στιγμή του θανάτου του, πολύ αργά πια για να γνωρίσει τι είναι ζωή σε έναν κόσμο δίκαιο και σοφό.
Στον "Θάλαμο No 6", ο ψυχικός κόσμος του Αντρέι Εφήμιτς συνταράζεται από μια εσωτερική μάχη για το εάν η ζωή του έχει αξία. Στο νοσοκομείο συμπεριφέρεται σαν να μην έχουν οι πράξεις του ως γιατρός καμία επίδραση στη ζωή των άλλων, θεωρώντας ότι ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα οποιασδήποτε ιατρικής κατάστασης. Είναι ο γιατρός της πόλης, χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης και τιμής, όμως δεν χρησιμοποιεί τη θέση του για να αλλάξει προς το καλύτερο τις φρικτές συνθήκες ζωής και νοσηλείας του νοσοκομείου. Ο Αντρέι Εφήμιτς είναι ένας πεπειραμένος άνθρωπος που αφήνει τη ζωή να περνάει από πάνω του, και απλώς να επαναλαμβάνεται καθημερινά με αυτόματο τρόπο. Αν και η ίδια η ζωή είναι το σημαντικότερο πράγμα που κάποιος θα βιώσει, ένιωθε ότι όταν ο θάνατος ερχόταν, απλά η ανθρώπινη ύπαρξη εξατμιζόταν χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος στο σύμπαν. Δεν βρήκε κανένα νόημα να συνεχίσει να ζει αφού η ίδια η ύπαρξή του θα ξεχνιώταν όταν θα έφευγε. Και έτσι συνέχισε καθημερινά να μην νοιάζεται εάν ο κόσμος γύρω του θα διαλυόταν, αφού για πολύ καιρό ο κόσμος μέσα του ήταν ήδη χαμένος.