Ένας ηθοποιός ετοιμάζεται να ερμηνεύσει στο θέατρο το ρόλο του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας, κόμη Ιωάννη Καποδίστρια. Και μέσα από την προσπάθειά του να κατανοήσει την πολύπλοκη προσωπικότητα του ήρωά του όπως επίσης και τα κίνητρα όσων τον περιτριγύριζαν, αλλά και τα γεγονότα εκείνης της τόσο ταραγμένης και κομβικής για τη διαμόρφωση του νεώτερου ελληνικού κράτους εποχής, έρχεται αντιμέτωπος με τη μεγαλοσύνη αλλά και τη μικρότητα ενός έθνους που σφράγισε στη μακραίωνη ιστορία του τη μοίρα του όχι μονάχα με Παρθενώνες αλλά και με Διχασμούς και με άγριες αδελφοκτόνες συρράξεις. Αυτό το αλλόκοτο και σαγηνευτικό «μαύρο φως» αποκαλύπτεται αίφνης μπρος στα μάτια του εμβρόντητου ηθοποιού και όσο τον διεγείρει και τον μεθά, άλλο τόσο τον τρομοκρατεί έως θανάτου.  Μέσα από ένα κείμενο πότε λυρικό και πότε ωμά εκρηκτικό, πότε ελλειπτικό και πότε λεπτοδουλεμένο στο έπακρο, η Σοφία Διονυσοπούλου μας δίνει μια ποιητική σύνθεση που φωτίζει το σύμπαν του δικού μας 1821: προκύπτει μια εικόνα γυμνή, αληθινή και απέριττη, χωρίς μεταφυσική, ιδεασμούς και ψιμύθια, σαν προϊόν της ιστορικής διεργασίας που τη γέννησε. Χωρίς στείρες θριαμβολογίες αλλά και χωρίς τον αμφίβολο αρνητισμό του τιμητή. Και αφήνοντας, βέβαια, να ξεχειλίσει η τρυφερότητα γι’ αυτή την ευγενική μορφή του τραγικού Κερκυραίου ευπατρίδη που πλήρωσε με τη ζωή του το όραμά του για μια Ελλάδα ελεύθερη, δίκαιη και αποκατεστημένη στο πάνθεο των σύγχρονων ευνομούμενων κρατών.

Γνωστή κυρίως από το ποιητικό της θέατρο ( η Νυχτωδία  απέσπασε το Α’ κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα το 1999, ενώ η πρόσφατη Μήδεια∙ μηδέν στο κόκκινο (Sestina 2016) μας έδωσε μια ολότελα αιρετική εκδοχή του μύθου), η Σοφία Διονυσοπούλου χειρίζεται την ποίηση ως δραματικό εργαλείο επιβίωσης σε κάθε λογοτεχνικό είδος. Άλλα της έργα: Με τις ευλογίες των νεκρών (σπονδυλωτά διηγήματα, Άγρα 1997),  Νεροπομπή (θέατρο, Νεφέλη 2001), Ιφιγένεια της Ευριπίδου (θέατρο, Νεφέλη 2010),  Η κόρη του ξενοδόχου (μυθιστόρημα, Άγρα 2012), Ψυχές στην ερημιά του (ποιητικά πεζά, Το Ροδακιό 2016), Σε ονομάζω Χιουρρέμ (ποιητική σύνθεση, Το Ροδακιό 2019).