Η παρούσα διδακτορική διατριβή προσεγγίζει το δίκαιο της δικαστικής δαπάνης, των μηχανισμών χρηματοδότησης της δίκης και των χρηματικών ποινών τάξης στην ελληνική και διεθνή δικονομική σκηνή υπό μια τελολογική και δικαιοσυγκριτική σκοπιά. Σημείο εκκίνησης της τελολογικής ερμηνείας αποτελεί η καταγραφή των δικονομικών αρχών, που προκύπτουν από την άρρηκτη σύνδεση του δικαίου των δικαστικών εξόδων με την έννοια της αποτελεσματικότητας στην παροχή έννομης προστασίας (άρθρ. 20 § 1 Σ και 6 § 1 ΕΣΔΑ). Η δικαιοσυγκριτική ερμηνεία εστιάζει στη συστηματική παρουσίαση και αξιολόγηση των ρυθμίσεων περί κατανομής της δικαστικής δαπάνης σε 40 συνολικά δικαιοταξίες, αποδίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στο αγγλικό, στο αμερικανικό και στο γερμανικό δικονομικό δίκαιο, με απώτερο στόχο την άντληση γνωστικής αξίας και τη μεταφορά της στην εγχώρια δικονομική σκηνή.

Στο πεδίο του ελληνικού δικαίου των δικαστικών εξόδων εξετάζονται αναλυτικά η αρχική και η τελική κατανομή της δικαστικής δαπάνης, η χρηματοδότηση της δίκης και οι χρηματικές ποινές τάξης, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύονται τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική νομολογία και αναζητούνται λύσεις βάσει τελολογικών σταθμίσεων και δικαιοσυγκριτικών προσεγγίσεων. Τέλος, η διατριβή ανοίγει τον επιστημονικό διάλογο επί του κρίσιμου θέματος των δικαστικών εξόδων στις διασυνοριακές διαφορές εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπογραμμίζοντας την απουσία συστηματικής ενοποίησης των διατάξεων επιδίκασης δικαστικής δαπάνης σε επίπεδο ευρωπαϊκού δικονομικού δικαίου.