Η κεντρική ενδιαφέρουσα υπόθεση προς διερεύνηση είναι ότι η αναβάθμιση της οργάνωσης συνδέεται με τη διείσδυσή της στα εποπτευόμενα από τον Καποδίστρια δίκτυα της ρωσικής διπλωματίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Εταιρεία αξιοποίησε τη συνωμοτική τεχνογνωσία των ανθρώπων που υπηρετούσαν αυτά τα δίκτυα και τις διασυνδέσεις τους με τις τοπικές ηγετικές ομάδες για τη διάδοση του δικού της επαναστατικού σχεδίου και τη δέσμευση των τοπικών πολιτικών, στρατιωτικών και εκκλησιαστικών παραγόντων στην προοπτική του γενικού ξεσηκωμού. Η διαδρομή στο ελληνικό εθνικό κίνημα του Χριστόφορου Περραιβού, Φιλικού και παλιού συντρόφου του Ρήγα, δείχνει αυτήν την από πολλές απόψεις, «εμβόλιμη» ανάδυση της επαναστατικής οργάνωσης. Η συμμετοχή του Περραιβού σε λόγιους κύκλους που καλλιεργούσαν την ιδέα του ελληνικού πατριωτισμού, αλλά και σε γαλλικά, ρωσικά και ελληνικά συνωμοτικά δίκτυα, όπως του Καποδίστρια και, από το 1817, των Φιλικών, αποκαλύπτει πώς ακριβώς αναπτύχθηκε η Φιλική Εταιρεία στις παρυφές της ρωσικής μυστικής διπλωματίας στην Ανατολική Μεσόγειο.