...Τώρα το σπίτι της οδού Μικράς Ασίας 50 δεν υπάρχει. Στη θέση του ορθώνεται μια ψυχρή πολυκατοικία, που οι ένοικοί της ασφαλώς δεν θα ξέρουν τίποτα για τους αγώνες και τα χτυποκάρδια του. Στα θεμέλιά της όλο και θα υπάρχουν υπολείμματα του τυπογραφείου. Κάποια τυπογραφικά στοιχεία θα έχουν θαφτεί μέσα στα χώματα του υπογείου, όπως τα σκόρπισαν οι τσολιάδες.
Η σωστότερη ιστορία θα γραφόταν, αν οι πέτρες, τα κεραμίδια, οι χαμηλές αυλές, μπορούσαν να μιλήσουν. Πόσα τέτοια μικρά σπιτάκια, σαν της οδού Μικράς Ασίας 50 δεν πήραν μαζί τους σαν πολύτιμο μυστικό τους λαμπρούς αγώνες, που ξεκίνησαν από τα υπόγεια, για την κατάκτηση της λευτεριάς και ανεξαρτησίας της πατρίδας μας!

Μαρία Δεμσερή - Σιδέρη (1923-2022)
Γεννήθηκε στην Κοζάνη. Το 1943 οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και είχε ενεργό συμμετοχή σ’ όλες τις δραστηριότητές της. Συνελήφθη δύο φορές για τη δράση της, την πρώτη στις 5 Δεκεμβρίου 1946 και τη δεύτερη στις 7 Ιουλίου 1947 όπου και καταδικάστηκε πέντε φορές σε θάνατο. Έμεινε δεκατέσσερα χρόνια στη φυλακή, περιμένοντας κάθε μέρα την εκτέλεσή της. Στις 23 Νοεμβρίου 1959 αποφυλακίστηκε με τα μέτρα ειρήνευσης. Στις εκλογές του 1961 ήταν υποψήφια βουλευτής του συνδυασμού «Πανδημοκρατικόν Αγροτικόν Μέτωπο Ελλάδος (ΠΑΜΕ)» στην Κοζάνη. Το 1981εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο «Ερμής» το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Δεκατέσσερα Χρόνια», έργο βιογραφικό που παρουσιάζει τη ζωή της από τη σύλληψη μέχρι και την απελευθέρωσή της. To 1992 παρουσίασε το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο «Χρόνια Οδύνης» με τρία αντιστασιακά διηγήματα. Στο πρώτο από αυτά είναι πρωταγωνίστρια η ίδια, στο δεύτερο η δασκάλα αδερφή της Τασία και στο τρίτο ο μετέπειτα σύζυγός της ποιητής Γιώργος Σιδέρης. Το 1984 έγινε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.