Η Αγγελική Ζευγολάτη επενδύει την ποιότητα συσσω­ρευμένων εμπειριών σε μία πρότυπη συλλογή ποιητικού και πεζού λόγου με τίτλο «Πίνακες». Επρόκειτο για στιγμές τής προσωπικής της διαδρομής, μέσα από την οποία αναπτύσσει και ξεδιπλώνει πτυχές μίας ολάκερης πραγματικότητας ανθρωπίνων σχέσεων, συναισθηματι­κών καταστάσεων, στιγμιαίων συμβάντων που όρισαν και καθόρισαν τη σκέψη και τη θέση της στα πράγματα. Στους στίχους των ποιημάτων ανακαλύπτει κανείς πτυ­χές τής παιδικής αθωότητας, ενώ ο πεζός λόγος δια­κρί­νεται για την ανάπτυξη θεμάτων με έντονα τα μετα­φυσικά συνθετικά υλικά, χωρίς, ωστόσο, πρόθεση μυθο­πλαστικής αναπαραγωγής, αλλά στοχευμένης απομά­γευσης του εξωτερικού περιβάλλοντος κόσμου.