Το πιο δύσκολο κομμάτι τού να είσαι δημιουργικός: Πώς μαθαίνουμε να παίζουμε όπως ένα παιδί;

Πρέπει να ήταν κάτι σαν φαντασίωση, όχι μόνο για τους μυημένους στην τέχνη της κωμωδίας αλλά για παντός είδους «ανάποδα» μυαλά: να γράψει ένα βιβλίο για τη δημιουργικότητα και για την προέλευσή της –αν υπάρχει– ο θρυλικός Monty Python Τζον Κλιζ, υπεύθυνος για μερικές από τις πιο αστείες και ανατρεπτικές σκηνές που έχουν παιχτεί ποτέ στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη.

Ξεκινώντας, βέβαια, να πούμε εδώ ότι δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να γράψει –ή και να διαβάσει– κανείς εξακόσιες σελίδες για το ζήτημα: «Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Κι επίσης κάνουν τους άλλους να βαριούνται». Ή αλλιώς: «Με συγχωρείτε που αυτό το γράμμα είναι τόσο μεγάλο, αλλά δεν είχα χρόνο να γράψω ένα μικρότερο».

Συνιδρυτής της δημιουργικής κολεκτίβας των Monty Python στα τέλη των ’60s, ο Τζον Κλιζ (1939-) μεγαλούργησε στη βρετανική κωμωδία με το Monty Python Flying Circus (BBC, 1969-1974) και τις ταινίες-ορόσημα αναρχικού χιούμορ Οι Monty Python και το Άγιο Δισκοπότηρο, Η ζωή του Μπράιαν και Το νόημα της ζωής. Το σενάριό του για την ταινία Ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα ήταν υποψήφιο για Όσκαρ το 1989. Το 2000, η σειρά Fowlty Towers των ’70s (με μόλις δύο σεζόν των έξι επεισοδίων και τον Κλιζ στη συγγραφή και τον πρωταγωνιστικό ρόλο), ανακηρύχθηκε από το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου ως το καλύτερο τηλεοπτικό πρόγραμμα όλων των εποχών στη Βρετανία. Ο δημόσιος –και ακόμα σπαρταριστός– λόγος του στρέφεται μέχρι σήμερα ενάντια σε κάθε μορφή πολιτικής ορθότητας.