Ο ανά χείρας τόμος επικεντρώνεται σε ένα από τα πλέον σημαντικά ερωτήματα στη σπουδή της αρχαιότητας – την αλληλεπίδραση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αρχαία Εγγύς Ανατολή, από τη μυκηναϊκή έως την ελληνιστική περίοδο. Εστιάζοντας στις ιστορίες που αφηγούνταν οι λαοί της ανατολικής Μεσογείου για τους θεούς και τις σχέσεις τους με το ανθρώπινο είδος, ειδικοί και από τα δύο επιστημονικά πεδία συμπράττουν με τα κείμενά τους και δημιουργούν για πρώτη φορά μια πραγματικά διεπιστημονική σύνθεση. Παλαιά επιχειρήματα επανεξετάζονται, νέα παραδείγματα συζητούνται, και ολόκληρο το φάσμα των επιστημονικών απόψεων, παλαιών και νέων, αναλύονται, κρίνονται και συγκειμενοποιούνται. Παρότι οι άμεσες κειμενικές συγκρίσεις μπορούν ακόμη να μας δείξουν κάτι, οι μεθοδολογίες που ακολουθούνται εδώ στρέφουν την προσοχή τους σε βαθύτερες δομές και ευρύτερες δυναμικές αλληλεπίδρασης και επιρροής οι οποίες σέβονται την πολιτισμική αυτονομία και ακεραιότητα όλων των αρχαίων κειμένων που συμμετέχουν.