Ένας άνθρωπος κι ένα δέντρο.
Ο κύριος Νίκος και η πορτοκαλιά του.
Η μεγάλη του αγάπη, η αδυναμία του.
Τη φροντίζει, τη χαϊδεύει, της μιλά.
Οι γείτονες γελάνε μαζί του.
Όλοι, εκτός από τη μικρή Αριάδνη,
που πηγαίνει να τον επισκεφθεί.
Κόβει ένα κλαδάκι απ’ το δέντρο του
και της το χαρίζει.
Αχ, πώς μοσχοβολάει ο ανθός!
Είναι μια μυρωδιά μαγευτική που έχει τη δύναμη
να τους ταξιδέψει πίσω στον χρόνο.
Τότε που η θαλασσοφίλητη πόλη των λεμονιών
και των πορτοκαλιών έσφυζε από ζωή.
Τότε που δεν είχε ακόμη μεταμορφωθεί
σε πόλη φάντασμα...
Ένα ξεχωριστό βιβλίο που ταξιδεύει τον αναγνώστη στην Κύπρο και τον «ξεναγεί» στην πανέμορφη πόλη της Αμμοχώστου πριν από τα τραγικά γεγονότα του 1974.
Η συγγραφέας, μέσα από μια ιστορία γεμάτη φως, τρυφερότητα, νοσταλγία, αναφέρεται έμμεσα –όπως ταιριάζει στην ηλικιακή ομάδα στην οποία απευθύνεται το βιβλίο– στο δράμα της τουρκικής εισβολής, αναδεικνύοντας την ομορφιά που χάθηκε, το φως που έγινε σκοτάδι, μια πόλη με πλούσιο πολιτισμό και δημιουργικούς ανθρώπους που μετατράπηκε σε πόλη-«φάντασμα».