Το έργο αυτό συγκεκριμένα είναι πιστεύω ένα από τα πιο φωτεινά βιβλία που γράφτηκαν ποτέ για την τέχνη του κινηματογράφου, και συνιστά την απόλυτη αντίθεση απέναντι στη διανοητική πολυπλοκότητα και το δύσκολο στυλ του Αιζενστάιν. Ωστόσο, τόσο αυτός όσο κ ο Αιζενστάιν στόχευαν στον ίδιο στόχο, που ήταν η δημιουργία μιας αισθητικής για την τέχνη του κινηματογράφου. Το σημαντικό πράγμα που ο Μπέλα Μπαλάζ ξεκαθαρίζει είναι η σπουδαιότητα της θεωρίας και η έλλειψη εκτίμησής της σε σχέση με `τη μοναδική νέα τέχνη` - τον κινηματογράφο. `Την πιο σημαντική από τις τέχνες` αποκάλεσε τον κινηματογράφο ο Λένιν το 1919, ένα αξίωμα που οι Αμερικανοί έχουν πάρει στα σοβαρά εδώ και πολύ καιρό (. . .) Το βιβλίο που έχουμε στα χέρια μας, λοιπόν, είναι μια πρωτοποριακή κλασική δουλειά στο χώρο της θεωρίας του κινηματογράφου, που ο συγγραφέας της την είχε εκσυγχρονίσει.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]