Με ποιον τρόπο θα μπορέσει να συναντηθεί η σκέψη με την αίσθηση, τον αισθησιασμό, το σώμα, τη γυναίκα; Με ποιον τρόπο θα μπορέσει η φιλοσοφία να βγει από την ψυχρότητα των διανοημάτων της και να συναντηθεί με την συγκίνηση που γεννά η τέχνη; Πως ο πολίτης της μοντέρνας καπιταλιστικής κοινωνίας θα μπορέσει να πειστεί ότι η ζωή, όπου όλα τείνουν να γίνουν καταναλωτικά αγαθά, αξίζει να την ζει κανείς και ότι οι στόχοι της κοινωνίας μπορούν να είναι και δικοί του; O Terry Eagleton, αριστερός διανοούμενος που παρά την κριτική του στον σταλινισμό συνεχίζει να πιστεύει στην ανάγκη και την δυνατότητα μιας βαθιάς αλλαγής στον κόσμο, εντοπίζει την ανάδυση των ερωτημάτων αυτών, που μένουν απόλυτα επίκαιρα ως τις μέρες μας, σε μια ιστορική στιγμή: την στιγμή της ανάδυσης της αισθητικής με τον Baumgarten και τον Shaftsbury στον 18ο αιώνα, την εποχή της ανάπτυξης του διαφωτισμού, του καπιταλισμού και της κυοφορίας των μεγάλων αστικών επαναστάσεων. Για να ακολουθήσει το νήμα του αισθητικού, που είναι κάτι περισσότερο και διαφορετικό από την ακαδημαϊκή αισθητική, ο συγγραφέας καταφεύγει και σε διανοητές που δεν εντάσσονται στον κανόνα. Έτσι, δίπλα στον Kant, τον Schiller, τον Burke, τον Hegel και τον αιρετικό Nietzsche, δίπλα στον `μαρξιστή ραβίνο` Benjamin και τον Adorno, θα βρούμε τον Marx, που συλλαμβάνει την επανάσταση ως τεχνούργημα, και τον Freud, που ανοίγει την αισθητική σκέψη για το ωραίο και το υψηλό στην ήπειρο ή την άβυσσο του ασυνείδητου. Κλείνοντας με κάποιες σκέψεις για το μεταμοντέρνο, ο Eagleton θα επιβεβαιώσει παρ` όλες τις αμφισβητήσεις την πίστη του στο ωραίο, το αληθές και το δίκαιο, καθώς και την κατάφαση της πολιτικής πράξης σε έναν κόσμο όπου οι κυρίαρχοι επιμένουν να μας θέλουν απολιτικούς και ανερμάτιστους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]