Στη δεκαετία του `30, ο σταλινισμός διαποτίζει τις συνειδήσεις των λαών της Δ. Ευρώπης και της ΕΣΣΔ. Όμως οι περισσότεροι κομουνιστές πιστεύουν ότι το δηλητήριο ήταν βάλσαμο. Λίγοι συνειδητοποιούσαν πως κάτι δεν πήγαινε καλά, πως είχαν κάνει λάθος. Οι προσβολές της αλήθειας και οι ενδοκομματικές προδοσίες (φαινόμενα που αποτυπώθηκαν καθαρά στις δίκες της Μόσχας) διέψευσαν με τραγικό τρόπο τα οράματα όσων είχαν επενδύσει όλη τους την υπόσταση στην υπόθεση της σοσιαλιστικής επανάστασης.
Ένας απ` αυτούς ήταν ο Ντόινο Φάμπερ, ιστορικός, ηγετικό στέλεχος του γερμανικού ΚΚ, κεντρικός ήρωας του βιβλίου. Μέσα από τη διαδρομή του επαναστάτη-στοχαστή, ο συγγραφέας στήνει μια μεγαλειώδη τοιχογραφία της Κεντρικής Ευρώπης και των Βαλκανίων, εισχωρεί στα άδυτα της Κομιντέρν και αποκαλύπτει ότι το εργαστήρι των μηχανισμών που αλλοίωσαν τα ανθρωπιστικά ιδεώδη της Επανάστασης δεν είχε άλλη έδρα από τη μεγαλύτερη των αβύσσων: την ανθρώπινη ψυχή. Προσωπικά πάθη και αδυναμίες διαπλέκονται σ` ένα μείγμα εκρηκτικό, που τινάζει πολλές ζωές στον αέρα.
Ένα αριστουργηματικό μυθιστόρημα που μένει αξέχαστο στη μνήμη του αναγνώστη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]