Ένα πλάσμα δυνατό και αγέρωχο καλπάζει γοργά σαν τον άνεμο, ενώ οι οπλές του ίσα που ακουμπούν στο μαλακό γρασίδι. Τινάζοντας ψηλά το κεφάλι, η πλούσια χαίτη του μαστιγώνει τον αέρα. Είναι η Μαύρη Καλλονή, ένα πανέμορφο άλογο με λαμπερό κατάμαυρο τρίχωμα, ένα λευκό πόδι κι ένα λευκό άστρο στο μέτωπο. Αν μπορούσε να μιλήσει, θα είχε πάρα πολλά να πει για τις ανέμελες μέρες που πέρασε με τον ευγενικό αμαξά Τζέρι, για τις εξαιρετικές υπηρεσίες που πρόσφερε ως ήμερο και αφοσιωμένο άλογο στα αφεντικά της, για την αγάπη που έδειξε στους ίδιους και στα παιδιά τους. Θα εξιστορούσε, όμως, και τις δυσάρεστες εμπειρίες της, όπως η κακομεταχείριση από αφεντικά που την έβλεπαν ως μηχανή και της έσφιγγαν τα γκέμια τόσο πολύ, σε σημείο που πονούσε αφόρητα η ράχη της και της κοβόταν η ανάσα. Δε θα λησμονούσε τις φορές που η αδιαφορία των ανθρώπων λίγο έλειψε να της στοιχίσει τη ζωή. Κι όμως, η Μαύρη Καλλονή μπορεί να μιλήσει και μας αφηγείται την ιστορία της, μια συγκλονιστική μαρτυρία για τη ζωή και τις κοινωνικές αντιλήψεις του 19ου αιώνα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]