Η εργασία αυτή για το Ρίτσο ξεκίνησε από εσωτερική ανάγκη, απόρροια της μαγείας που ασκούσε σε μένα η ποίησή του. Δεν έχει σχέση με αξιολογικά κριτήρια. Είναι μια ιδιάζουσα, ίσως, περίπτωση. Η προσέγγιση αυτής της πολυδιάστατης ποίησης, έγινε με στόχο την αναζήτηση μέσα στα ποιήματά του της αγάπης του για μια άλλη τέχνη, την τέχνη της Μουσικής, την επιρροή της και την προσφορά του σ` αυτήν μέσω των λέξεων. Ειδικότερα, τη συχνότητα που χρησιμοποιεί λέξεις που έχουν άμεση σχέση με τη μουσική, λέξεις μουσικές που έχει μαζέψει χρόνια στο σακούλι του. Θεώρησα ότι η καταγραφή και προβολή των λέξεων αυτών, σαν πράξη συμβολικού χαρακτήρα, παρότι δεν έχει σχέση με τη δόμηση του υλικού, θα βοηθήσει σε μια προσέγγιση της γραφής του, από μια διαφορετική σκοπιά. Έτσι, η ανάγνωση μου υπέβαλε τη σκέψη του εντοπισμού και της υπογράμμισης αυτών των λέξεων, οι οποίες αναφέρονται στο αντικείμενο της ιδιότητάς μου (λόγω του επαγγέλματός μου), το αντικείμενο που με αφορούσε. Αφοσιώθηκα στην ανακάλυψη των λέξεων των σχετικών με τη μουσική, πιστεύοντας ότι υπάρχει μεγάλη και πιθανόν επιδιωκόμενη σχέση, ότι ήταν στις προθέσεις του να λειτουργήσουν σαν σύμβολα σε ένα άλλο νοηματικό επίπεδο.
Ο στόχος, της προβολής των λέξεων αυτών, ίσως βοηθήσει σε μια άλλη προσέγγιση της γραφής του.
Ίσως χαρακτηριστεί η εργασία αυτή, `χειρωνακτική`. Δεν το αρνούμαι. Δεν απορρίπτω το σκεπτικό. Γιατί εργάστηκα ατελείωτες ώρες συλλέγοντας το υλικό αυτό, με μεγάλη ευχαρίστηση. Ίσως είναι μια πρώτη ύλη για κάποιον επόμενο, που θα ορίσει, με τη δική του τοποθέτηση, με κριτική `μέθοδο` ή με ό,τι άλλο τρόπο χρησιμοποιούν οι φιλόλογοι και μη. Ίσως να ελκύσει νέους αναγνώστες, που δεν τον γνωρίζουν παρά μόνο από τα μελοποιημένα τραγούδια. [. . .]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]