«Όταν επιστρέψαμε στον πύργο, είδαμε κάμποσους αξιωματικούς που τριγύριζαν κορδωτοί, σαν παράξενα παγώνια. Τους παρακολουθούσαμε από το πάρκο, κρυμμένοι πίσω από μια οξιά και μια μαρμάρινη θεά. Ήταν ένα μεταξένιο απόγευμα, κοντά στο λυκόφως. «Έχουμε αφήσει τίποτα εκεί απέναντι;» ρώτησα. `Τα μήλα στα δέντρα, τον αέρα, τον χρυσαφένιο Οκτώβρη και τα όνειρά μας`, αποκρίθηκε η Έλεν. `Αυτά τα αφήνουμε πάντα πίσω μας`, της απάντησα. `Σαν ιστούς αράχνης που τους παρασέρνει ο άνεμος το φθινόπωρο`...»
Λισσαβόνα, στη δίνη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Ένας άντρας περιεργάζεται με δέος το βαπόρι που αναχωρεί την επομένη για την Αμερική, την Κιβωτό του Νώε που θα σώσει εκατοντάδες πρόσφυγες σαν κι αυτόν από τον βιβλικό Κατακλυσμό του ναζισμού. Μες στο σκοτάδι, ένας άνθρωπος-σκιά τον πλησιάζει για να του προτείνει μια παράξενη συμφωνία: εκείνος θα του δώσει τα εισιτήρια που ονειρεύεται, εξασφαλίζοντάς του μια θέση στο μοναδικό μέσον διαφυγής από το καμίνι της σπαρασσόμενης Ευρώπης, αρκεί... Αρκεί ο άλλος να του χαρίσει μια νύχτα, να θελήσει να ακούσει την ιστορία του: μια φορά κι έναν καιρό, ένας άντρας και μια γυναίκα που αγαπιόντουσαν πολύ προσπάθησαν να δραπετεύσουν από τον Πόλεμο και τον Θάνατο. Οι διώκτες τους τούς πήραν στο κατόπι, έπαιξαν μαζί τους όπως η γάτα με το ποντίκι και, στο τέλος, τους έπιασαν! Ένα μυθιστόρημα με ήρωα τον Άνθρωπο και το μοναδικό όπλο που του δόθηκε για να νικήσει τη φρίκη: τη Μνήμη!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]