Η Παναγία είναι η μεγάλη μητέρα της οικουμένης. Με τη ζωή της υπέδειξε τον αυθεντικό δρόμο του πνευματικού πεπρωμένου της ανθρώπινης υπάρξεως. Το πρόσωπό της στην Ορθόδοξη Παράδοση τοποθετείται στην αρμόζουσα, από το ρόλο της στο μυστήριο της θείας οικονομίας, θέση. Έτσι, χωρίς τις υπερβολές μιας ανθρωποκεντρικής «θεοποιήσεως», η Παναγία γίνεται σύμβολο αγάπης, ελπίδα προστασίας και δείκτης πορείας των πιστών. Ο προσανατολισμός αυτός εμπερικλείει τη δοξολογική συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας και την ανθρώπινη ανάγκη για αναζήτηση της εγγύτερης προς αυτήν δυνατότητας για μεσιτεία και ενίσχυση. Η ζωή της συνυφαίνεται με την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Η έντονη παρουσία της στις βιοτικές αγωνίες και τα δραματικά αδιέξοδα του κάθε ανθρώπου την ανήγαγε σε προστάτη και βοηθό. Η Παναγία βίωσε το έσχατο μέτρο της ανθρώπινης αντοχής σε όλα τα επίπεδα των συνεπειών της πτώσεως. Ανύψωσε την κοινή ανθρώπινη φύση στην αρχέγονη μεγαλοπρέπεια και στάθηκε διαχρονικά στη συνείδηση των πιστών το αληθινό πρότυπο πνευματικής τελειώσεως.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]