Όσο οι φορείς διατήρησης της (έννομης) τάξης πραγμάτων επιτυγχάνουν να πείσουν ότι η διαφορική αποτελεσματικότητά τους οφείλεται στις «εγγενείς» ιδιότητες εκείνων που την υφίστανται και, συνεπώς, είναι ανεξάρτητη από οποιονδήποτε κοινωνικό επικαθορισμό -χωρίς να κάνουν τίποτε άλλο, τις περισσότερες φορές, παρά να επιβεβαιώνουν και να ενδυναμώνουν μια ορισμένη σχέση με το νόμο και μια ορισμένη ταξική έξη η οποία, συγκροτημένη εκτός του συστήματος διαχείρισης και εφαρμογής των νόμων, αποτελεί τη βασική αρχή των περισσότερων, αν όχι όλων των ποινικών ιδιοτήτων- θα συνεχίσουν να συμβάλλουν με έναν απαράμιλλο τρόπο στη συντήρηση της δομής των σχέσεων μεταξύ των κοινωνικών τάξεων και, ταυτόχρονα, στη νομιμοποίηση αυτής της δομής, συγκαλύπτοντας το γεγονός ότι οι ποινικές ταξινομήσεις που παράγουν, κατά βάση αναπαράγουν τις κοινωνικές ιεραρχήσεις. Το σύστημα της ποινικής δικαιοσύνης, μέσω της ειδικής λογικής του τρόπου λειτουργίας του, πληροί ιδεολογικές λειτουργίες, καθώς οι μηχανισμοί του, που συμβάλλουν στην αναπαραγωγή της καθεστηκυίας τάξης και στη συντήρηση των σχέσεων κυριαρχίας παραμένουν κρυφοί. Στο πλαίσιο αυτής της λογικής, το σύστημα της ποινικής δικαιοσύνης παρέχει, και αυτό, στην κυρίαρχη τάξη μια «θεοδικία του προνομίου της», όχι τόσο μέσω των ιδεολογιών που παράγει και εγχαράσσει όσο, κυρίως, μέσω της πρακτικής δικαιολόγησης που παρέχει στην καθεστηκυία τάξη, αφού αποκρύπτει και καταγράφει λαθραία -κάτω από τα φαινομενικά προσχήματα μιας τυπικής ισότητας- τη σχέση μεταξύ, αφενός της διαχείρισης και της κύρωσης και, αφετέρου του κατεχόμενου νομικού κεφαλαίου. Μέσω μιας προσπάθειας εντοπισμού και ανάλυσης των επιστημολογικών και επιστημονικών σφαλμάτων, που εκπηγάζουν από την «επιστημονική δόξα» και διαπράττονται στο χώρο της «κοινωνιολογίας της παραβατικότητας και του εγκλήματος», ο συγγραφέας επιχειρεί να καταδείξει πως η κοινωνιολογία της παρέκκλισης συνδεδεμένη με την κοινωνιολογία της κουλτούρας και της γνώσης, μακράν του να αποτελεί εκείνο το είδος εφαρμοσμένης επιστήμης, εδράζει στα θεμέλια μιας γενικής ανθρωπολογίας της εξουσίας και της νομιμότητας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]