Η παρούσα έκδοση είναι το τρίτο έργο της Σειράς "Το Σύστημα του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη" που επικεντρώνεται στην παρουσίαση και ανάλυση τόσο του περιεχομένου όσο και των μηχανισμών ελέγχου του συστήματος του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη. Βασική επιδίωξη της Σειράς είναι να εξασφαλιστεί η ενημέρωση και να προωθηθεί η πρόσβαση του νομικού ακροατηρίου, των κοινωνικών εταίρων αλλά και κάθε άλλου ενδιαφερόμενου προσώπου στις δράσεις και εξελίξεις που αφορούν τη διεθνή προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων. Ένας παρόμοιος στόχος παρουσιάζει ιδιαίτερο θεωρητικό αλλά και πρακτικό ενδιαφέρον και για τους σχεδιαστές μέτρων κοινωνικής πολιτικής, καθώς η χώρα μας έχει ήδη επικυρώσει βασικούς μηχανισμούς του Συστήματος του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη (Χάρτης του 1961, Πρόσθετο Πρωτόκολλο του 1988, Τροποποιητικό Πρωτόκολλο του 1991, Πρωτόκολλο του 1995 για το σύστημα συλλογικών καταγγελιών) και έχει επίσης υπογράψει τον Αναθεωρημένο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη του 1996.

Το τρίτο βιβλίο της Σειράς αποτελεί επεξεργασμένη μετάφραση του έργου της Λένιας Σαμουήλ με αντικείμενο την προβολή της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη υπό το πρίσμα των παρεμβάσεων της Επιτροπής Ανεξαρτήτων Εμπειρογνωμόνων. Παρουσιάζει αναλυτικά τη νομολογία της Επιτροπής Ανεξαρτήτων Εμπειρογνωμόνων, αναδεικνύοντας παράλληλα τις ερμηνευτικές προσεγγίσεις που υιοθετούνται σε αντίστοιχα ζητήματα από την Κυβερνητική Επιτροπή.

Η διερεύνηση της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη και η ανάδειξη των βασικών τάσεων που αναπτύσσονται από τα σχετικά όργανα ελέγχου παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον τόσο για τους σχεδιαστές μέτρων και προγραμμάτων κοινωνικής προστασίας όσο κυρίως για τους δικαστές που εξετάζουν ζητήματα συμβατότητας του εθνικού μας δικαίου με τις διατάξεις του Χάρτη. Και τοότο γιατί η επικύρωση του Χάρτη από την Ελληνική Πολιτεία και η ενσωμάτωση του στην εθνική έννομη τάξη έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη ενός θεσμικού πλαισίου υπερνομοθετικής ισχύος στο πεδίο προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων, το οποίο πρέπει να αξιοποιείται πολύπλευρα κατά τη διάρκεια επίλυσης διαφορών που συνδέονται με την άσκηση δικαιωμάτων στους τομείς της απασχόλησης, της κοινωνικής ασφάλισης, της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας. Το συγκεκριμένο πλαίσιο επιβάλλει να λαμβάνονται υπόψη ερμηνευτικές προσεγγίσεις που ήδη" έχουν υιοθετηθεί στο πλαίσιο της υπερεθνικής εφαρμογής του.