`Οι απόψεις που υπερασπιζόμαστε σε αυτό το βιβλίο θα φαντάζουν σε πολλούς υπερβολικά ορθολογικές. Στα ζητήματα που σχετίζονται με τον φόνο και τη σωτηρία της ζωής, το σωστό έχει ταυτιστεί με αυτό που αποδίδει (με την ευρεία έννοια) το καλύτερο συνολικό αποτέλεσμα. Αυτό έρχεται σε σύγκρουση με έναν σημαντικό αριθμό από `φυσικές`, αυθόρμητες συναισθηματικές αντιδράσεις. Η αποστροφή μας απέναντι στον φόνο είναι πολύ μεγαλύτερη από την εναντίωσή μας στο να αφήνουμε τους ανθρώπους να πεθαίνουν. Οι θάνατοι σε καιρό πολέμου δεν προκαλούν τις ίδιες αντιδράσεις με μια θεαματική υπόθεση φόνου. Περισσότερο νοιαζόμαστε γα μια δραματική επιχείρηση διάσωσης ενός ανθρακωρύχου, παρά για μέτρα ασφαλείας που θα έσωζαν στο μέλλον πλήθος ζωές. Άνθρωποι που είναι υπέρ του δικαιώματος της έκτρωσης, μπορεί να βρίσκουν συνάμα αποκρουστική την ιδέα της παιδοκτονίας. Υποστηρίξαμε ότι το σωστό μπορεί μερικές φορές να αντιβαίνει προς αυτά τα αυθόρμητα συναισθήματα`.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]