Αυτή είναι η ιστορία μιας ζωής αφιερωμένης ολοκληρωτικά στη μουσική. Αν η μουσική αυτή ήταν δική μου, αν την είχα δημιουργήσει ο ίδιος, πιστεύω πως δεν θα είχα γράψει αυτό το βιβλίο· η μουσική μου θα ήταν μια αυτοβιογραφία αρκετή για να καλύψει την ανάγκη μου για επικοινωνία. Εγώ όμως έκανα απλώς τη μουσική των άλλων ν` ακουστεί, ήμουν ένας «ανα-δημιουργός». Κι αν ακόμα, χάρη στη μυστική εκείνη ένωση με το έργο, η οποία είναι το κριτήριο του ανα-δημιουργικού ταλέντου, η μουσική ενός άλλου γινόταν κάθε φορά δική μου κατάθεση ψυχής, το τίμημα που η μοίρα μου επέβαλε να πληρώνω πάντοτε σε αντάλλαγμα για τη ζωντανή φλόγα της τέχνης μου ήταν το γρήγορο σβήσιμο αυτής της φλόγας. Το αντίτιμο για τις υψηλές μουσικές απολαύσεις της ζωής μου ήταν η παροδικότητά τους. [. . .]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]