Η Θεοείδεια ή παρακατιανή είναι μια δακρυχαρής πλοήγηση γύρω γύρω μέσα στο θεόκλειστο αλώνι της πολιτικής. Την λένε Θεοείδεια, γιατί οι Ελληνορωμιοί, πρώτοι και άθλιοι, είδαν ότι γίνεσαι είδος θεού με την πολιτική. Και είναι παρακατιανή, γιατί πάλι πρώτοι και κακομοίρηδες, οι Γραικορωμιοί κατάλαβαν ότι η πολιτική είναι μια χωματερή, όπου φθονουργός, φονουργός και αλάστωρ ο λαός της χαρμολύπης, κυκλοφέρνει την αλαζονεία, την δειλία και την ξενιτεία. Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ, ξέρει ο κάθε πολίτης-οπλίτης μέσα στον κύκλο με την αντιμωλία, εκεί γύρω-γύρω, όπου τον χορεύουν στο ταψί, οι έγκυροι κύκλοι της πολιτικής, δηλαδή, η Τιμή, το Δέος και η Ωφέλεια της τέχνης της εριστικής. Κι η πολιτική, το είδαν οι υβριστές-ικέτες κοινωνοί, είναι πάντα απορία, που δεν έχει πόρο, αλλά έχει κίνηση και πρόοδο. Μαγγανοπήγαδο. Κυκλική η πρόοδος προς το πουθενά. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]