Το 1868, χρονιά που γεννήθηκε ο Edward Sherriff Curtis, ο εμφύλιος πόλεμος είχε ήδη τελειώσει και η προσοχή της Αμερικής ήταν στραμμένη στον εκπολιτισμό της Δύσης. Η διηπειρωτική σιδηροδρομική γραμμή είχε σχεδόν ολοκληρωθεί και οι αυτόχθονες Αμερικάνικες φυλές που απέμεναν ακόμη ελεύθερες βρίσκονταν σε σκληρή διαμάχη με την κυβέρνηση. Πολλές μάλιστα αναγκάστηκαν να πάρουν τα όπλα.
Την εποχή που ο Curtis με την οικογένειά του μετακόμισαν από το Γουισκόνσιν στο Σηάτλ, το 1891, όλες οι αυτόχθονες φυλές εξαναγκάστηκαν να «αποδεχτούν» τους όρους της κυβέρνησης και είτε περιορίστηκαν σε καταυλισμούς είτε αφομοιώθηκαν από τον πολιτισμό των λευκών. Στο Σηάτλ, ο Curtis εξελίχθηκε σε επιτυχημένο φωτογράφο και άνοιξε δικό του στούντιο. Εντυπωσιασμένος από τους αυτόχθονες κατοίκους της περιοχής, ο Curtis άρχισε να τους φωτογραφίζει. Η εμπορική προοπτική αυτών των φωτογραφιών ήταν μεγάλη και ο Curtis κατάλαβε ότι ήταν μάρτυρας της αμετάκλητης απώλειας του αυτόχθονα Αμερικάνικου πολιτισμού.
Για να καταγράψει αυτόν τον πολιτισμό, ο Curtis άρχισε μια σειρά ταξιδιών σε ολόκληρη τη Δύση, για να φωτογραφήσει μέλη διαφόρων φυλών. Οι φιλοδοξίες του μεγάλωσαν και ήδη το 1904 ένα μεγάλο έργο έπαιρνε μορφή στο μυαλό του.
Το 1907 δημοσίευσε τον πρώτο τόμο του μετέπειτα εικοσάτομου αριστουργήματός του: `Ο Ινδιάνος της Βορείου Αμερικής`. Ο κάθε τόμος αυτού του έργου εστιαζόταν σε μια συγκεκριμένη φυλή ή ομάδα φυλών και κυκλοφόρησε σε μια περιορισμένη έκδοση πεντακοσίων αντιτύπων.
Η ενέργεια και επιμονή του Curtis κατά τη διάρκεια αυτού του τεράστιου εγχειρήματος ήταν εκπληκτική. Τα ταξίδια του κάλυπταν χιλιάδες μίλια· συχνά κάτω από αντίξοες συνθήκες. Με τη βοήθεια οδηγών και διερμηνέων γέμισε το έργο του με την ιστορία των φυλών, λαϊκά παραμύθια, λεξιλόγιο, θρησκευτικές τελετουργίες και τραγούδια.
Ο Curtis επεδίωκε να συναντά τα πρόσωπά του με τους δικούς του όρους, παίρνοντας μέρος στην καθημερινή και θρησκευτική τους ζωή όταν μπορούσε. Μάλιστα σε μια τελετή μυήθηκε σαν ιερέας στη Λατρεία του φιδιού των Hopi.
Παρά τις ελπίδες του ήταν αδύνατο για τον Curtis να αιχμαλωτίσει με το φακό του εικόνες της ζωής των Αυτοχθόνων όπως ήταν παλαιότερα. Πολλά από τα πορτραίτα του φιλοτεχνήθηκαν με τις συνθήκες του στούντιο και συχνά περιέγραφε με ρομαντικό τρόπο τους Ινδιάνους ανάλογα με τη συμβατικότητα της εποχής. Αυτό όμως που Curtis είχε εξασφαλίσει ήταν η συνεργασία και ευλογία των Ινδιάνων, που συχνά ζούσαν με τον παραδοσιακό τρόπο της φυλής, ανθρώπων που καταλάβαιναν και επιθυμούσαν να καταγραφούν οι μοναδικές πτυχές του πολιτισμού τους.
Αυτό το βιβλίο παρουσιάζει μερικές από τις πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες του Curtis. Συνοδεύουν μια καταγραφή πολιτιστικών αξιών, πεποιθήσεων και στάσεων ζωής ενός μεγάλου αριθμού Αυτοχθόνων Αμερικανών που έζησαν και βίωσαν τον παραδοσιακό φυλετικό τρόπο ζωής μεταξύ των ετών του Εμφύλιου Πολέμου και του 1930, της χρονιάς που ο Curtis τελείωσε τον `Ινδιάνο της Βορείου Αμερικής`.
Τα λόγια τους διατηρούν τη σοφία τους και οι φωτογραφίες δίνουν μια ιδιαίτερη όψη της Ιστορίας.
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
