Στο μνημειώδες τρίτομο έργο του `Η ιστορία της σεξουαλικότητας` ο Μισέλ Φουκώ εξετάζει την έννοια της σεξουαλικότητας, το λόγο περί ηδονών και τη σεξουαλική διαγωγή από την κλασική αρχαιότητα έως τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού. Στον τρίτο τόμο «Η Μέριμνα για τον εαυτό μας`, ασχολείται με την «προβληματοποίηση» της σεξουαλικής δραστηριότητας, όπως αποτυπώνεται στα ελληνικά και λατινικά κείμενα των δύο πρώτων μετά Χριστόν αιώνων. Την περίοδο αυτή ο φιλοσοφικός και ιατρικός λόγος φαίνεται να πριμοδοτεί τη σεξουαλική εγκράτεια, προεικάζοντας έτσι ένα μοντέλο που θα επιβληθεί στα χρόνια του χριστιανισμού: ενθάρρυνση της αποχής και καταδίκη τόσο κάθε εξωσυζυγικής σχέσης όσο και του έρωτα προς τα αγόρια. Παράλληλα με αυτήν τη μεταβολή στη σεξουαλική ηθική λειτουργεί και η ανάπτυξη μιας τέχνης του βίου όπου δεσπόζει η επιμέλεια εαυτού. Ο στόχος της είναι διττός: να τονίσει την ευπάθεια του ανθρώπου απέναντι στις αρρώστιες που μπορεί να προκαλέσει η σεξουαλική δραστηριότητα και την ανάγκη να υπαχθεί αυτή η δραστηριότητα σ` έναν καθολικό τύπο θεμελιωμένο, τόσο στη φύση όσο και στη λογική.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]