Η ήσυχη, προφυλαγμένη ζωή της Θάρθα αλλάζει ένα πρωί όταν μια φωνή της ψιθυρίζει στο τηλέφωνο: «Σε βρήκα». Ντύνεται βιαστικά και τρέπεται σε φυγή, κυνηγημένη από κάποιον ή κάτι που έχει να κάνει με το σκοτεινό της παρελθόν - αυτό που μάταια προσπαθούσε τόσο καιρό ν` αφήσει πίσω της. Όλα επανέρχονται τώρα με την ασυγκράτητη ορμή υποχθόνιων ρευμάτων, όλα θυμίζουν ανησυχητικά τους ζοφερούς μεσαιωνικούς θρύλους που μελετάει στη δουλειά της (και που πλέκονται αριστοτεχνικά μες στην αφήγηση).
Σ` ένα ιλιγγιώδες εικοσιτετράωρο, σωστό κρεσέντο που κόβει την ανάσα, η αφυπνισμένη γυναίκα θα κάνει το γύρο της κόλασης. Περνώντας μέσα απ` τη μνήμη, το όνειρο και την πραγματικότητα, θα αναμετρηθεί με τα πρόσωπα και τα φαντάσματα μιας διαλυμένης οικογένειας, θα διασχίσει τις εξαθλιωμένες περιοχές της πόλης και θα βρεθεί ξανά στο τρομερό βασίλειο της Άσπρης: αυτής που οδηγεί στην εξάρτηση, το ψέμα και τη βία, στην κλοπή, την πορνεία και τη χειρότερη προδοσία. Ο αναγνώστης καταλαβαίνει τότε, ή μάλλον μαντεύει μέσα απ` το χάος των αναμνήσεων που γίνονται σάρκα και πόνος, ποιος είναι αυτός που ξαναβρίσκει τη Θάρθα και γιατί εκείνη είχε θελήσει να κρυφτεί, να ξεχαστεί και να ξεχάσει. Άραγε θα καταφέρει να συμφιλιώσει τους δαίμονες που τη στοιχειώνουν με τον έξω κόσμο που πάσχιζε να κρατήσει μακριά; Ή μήπως είχε δίκιο να πιστεύει ότι η παιδική ηλικία είναι αναγκαστικά «ο τόπος όπου περνάς την υπόλοιπη ζωή σου;»

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]