Δεν γνωρίζω τη δύναμη που έλκει τον υπνωτισμένο να ακροβατεί στο χείλος της αβύσσου, όπως επίσης δεν γνωρίζω πώς επενεργούν οι δυνάμεις εκείνες που θέτουν σε εγρήγορση και λειτουργία τον ψυχισμό του ανθρώπου. Ξέρω όμως ότι υπάρχουν, είναι πολλές και τα αποτελέσματά τους είναι ορατά. Κάθε φορά, λοιπόν, που ολοκληρώνω ένα έργο μου και έχοντας διανύσει όλη αυτή τη διαδικασία της εγρήγορσης και της εκ θεμελίων ανασύστασης του ψυχισμού μου, τα στοιχεία που κυριαρχούν μέσα μου είναι εκείνα της επαφής και της επικοινωνίας με έναν κόσμο που αγωνιά, σκέφτεται, μάχεται και υπερασπίζεται αξίες, όπως η ελευθερία του ανθρώπου, η αξιοπρέπειά του, η αλληλεγγύη στους συνανθρώπους του· κι ακόμη, με τον κόσμο εκείνο που έχει σαν όραμα του το φως και τη διαύγεια, τη δικαιοσύνη, τη συμμετοχή, τη δημιουργία και τον πολιτισμό, σε όλα τους τα επίπεδα. Μάχομαι και περιφρονώ τη δύναμη, την επιβολή και την επιθετικότητα, ενώ υπερασπίζομαι με πάθος τη δύναμη των ιδεών, των αισθημάτων, της τέχνης, της γνώσης, του πολιτισμού και του ανθρωπισμού. Η ιδέα της ΚΑΝΤΑΤΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ξεκίνησε το 1970. Δύσκολη χρονιά για αναφορές σε έννοιες αυτής της μορφής. Οι μηχανισμοί του εσωτερικού κόσμου άρχισαν να ευαισθητοποιούνται μπροστά στην καθημερινή απαξία και χυδαιότητα των καιρών και την αυθαιρεσία, ενώ τα αισθήματα αναζητούσαν διεξόδους. Η καταφυγή, λοιπόν, σε έργα και πρόσωπα που θα βοηθούσαν και θα στήριζαν τέτοιες αξίες, ήταν για μένα μια ιδεώδης πηγή έμπνευσης και ενεργοποίησης του ψυχισμού μου. Έτσι οδηγήθηκα στο έργο του Ρήγα, του Σολωμού, του Μακρυγιάννη. Αργότερα, το 1998, με την ευκαιρία του έτους Ρήγα-Σολωμού, αλλά και των διεθνών συγκυριών, η ΚΑΝΤΑΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ολοκληρώθηκε στη συγκεκριμένη μορφή της για μεγάλη ορχήστρα, χορωδία κ.λπ., δηλαδή στη μορφή που σας παρουσιάζω σήμερα. Οι συγκυρίες μπορεί να μην είναι οι ίδιες, αλλά είναι το ίδιο επικίνδυνες, ανήθικες, ύπουλες, βάρβαρες. Μπροστά σ` αυτή τη βαρβαρότητα και την απαξία της καθημερινότητας, αλλά και έχοντας κατά νου τη δύναμη, τα αισθήματα και το ήθος των νέων ανθρώπων, προσπαθώ με την ΚΑΝΤΑΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ να ξαναφέρω στη συλλογική μνήμη και να ανασύρω στο προσκήνιο αυτό που αναφέρει ο Ευριπίδης στην `Ιφιγένεια στην Αυλίδα`: `Να κυνηγάς την αρετή, σπουδαίο`. Ευγνωμονώ τη ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ για την τιμή που μου επιφύλαξε.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]