(...) Αισθάνονταν Έλληνες, μιλούσαν την ποντιακή διάλεκτο, κρατούσαν τα έθιμα, τις μουσικές, τα τραγούδια και τις συνήθειες μιας μακραίωνης παράδοσης που μεταβιβαζόταν από γενιά σε γενιά. Ταυτόχρονα σπούδαζαν, δούλευαν, διέπρεπαν, συμμετείχαν στη ζωή της σοβιετικής κοινωνίας, όσο οι περιστάσεις το επέτρεπαν. Κι όταν, μετά το 1989, οι φραγμοί που έβαζε η ιστορία -τι καθοριστική δύναμη, αλήθεια- κατέρρευσαν, πίστευαν ότι ήρθε η ώρα να πραγματοποιήσουν το όνειρο των προγόνων τους, να επιστρέψουν στην πατρίδα. (...) Ας μη συζητήσουμε εδώ, πώς τους δέχτηκε αυτή η πατρίδα. Φαίνεται άλλωστε από τα στοιχεία της μελέτης που κρατάτε στα χέρια σας. Ας ευχηθούμε μόνον, οι συνθήκες ν` αλλάξουν και το δυναμικό, οι γνώσεις, η εμπειρία, η διάθεση για προσφορά, που κουβαλούν οι συμπατριώτες μας από την πρ. ΕΣΣΔ, να βρει επιτέλους διέξοδο προς όφελος των ιδίων, αλλά και της κοινωνίας μας. (...)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
